Wat doet Eugènie

In 1958 haalde Eugènie haar diploma HBS-B aan het Marnix College in Ede. Op advies van haar vader solliciteerde zijn bij de BPM (een dochterbedrijf van de SHELL) in Den Haag. Over haar werkzame leven volgt, in betreffende tijdvakken , meer informatie.

1958 – 1965
Vanwege haar belangstelling in geologie werd zij aangenomen als Seismisch Rekenaresse.  Het kantoor was gevestigd in Den Haag, dus ging zij op kamer wonen.  Op de afdeling ‘seismiek’ kwamen regelmatig seismologen,  ingenieurs, om hun verslagen uit te werken. Eugènie assisteerde daarbij. Het was de tijd zonder computers, met gewone typemachines, tikken met doorslagen via carbonpapier.

Bij de BPM werd zij lid van de Toneelclub van de Personeelsvereniging. Deze toneelclub bracht jaarlijks een beroemd toneelstuk op de planken van het Kurhaus voor personeel en genodigden. De club stond onder leiding van een beroeps-regisseur. Het niveau was zeer hoog.

Zij werd ook, met collega-vriendinnen, lid van de Bedrijfsbrandweer. De opleiding tot brandwacht 2de klasse werd gegeven door de beroepsbrandweer van Den Haag. De BPM had naast een herenteam ook een speciale dames brandweerploeg.

Nog steeds was Eugènie betrokken bij Minjon, de jeugdomroep van de AVRO.

Omdat haar creatieve kanten de overhand kregen boven de mathematische B-kant ging zij op zoek naar ander werk. Dat vond zij bij de PPI, de Philips Phonografische Industrie, in Baarn. Bij de PPI werd ze assistente op de afdeling FONTANA. Die afdeling was heel klein, die bestond uit haar baas en haarzelf. Het was de tijd waarin de saaie bruine papieren platenhoezen werden vervangen door kleurrijke modellen in kunstdruk op dikke kwaliteit papier. Ze leerde daar alles over lettertypes, lay-outs, fotokwaliteiten. Ze had te maken met kunstenaars en fotografen. Fontana bracht de platen in Nederland uit van het CBS-label, met coryfeeën als: Dave Brubeck, Dizzy Gillespy. Miles Davis en vele, vele anderen.
Ook Philips had een toneelclub, en ook bij Philips ging ze bij de Bedrijfsbrandweer (daar was ze de enige vrouw in een herenploeg). Ze haalde daar haar diploma Brandwacht 1ste klasse. Haar technische belangstelling verloochende zich nu eenmaal niet. Tijdens een brandweer-wedstrijd ontving zij een medaille als beste brandwacht.

Ook werd ze in Baarn lid van de Ziekenomroep, naast Minjon kwam daardoor de wens bij haar naar boven om een baan bij de omroep te zoeken.
Dat resulteerde, na een afwijzing door de NCRV die haar met 23 jaar te jong vond, tot de aanstelling bij de Wereldomroep als omroepster bij de Nederlandse Afdeling. Omdat zij nu ‘beroeps’ werd moest ze stoppen met Minjon (na 10 jaar!).
De Wereldomroep betekende voor haar, met haar ervaringen bij Minjon en Ziekenomroep en met haar juiste spraak en dictie, een enorme leerschool. Zij kreeg met alle facetten van het omroepvak te maken: nieuwslezen, commentaarteksten lezen, groetenprogramma’s presenteren, eigen muziekprogramma’s samenstellen, documentaires maken, etc. etc. Ook TV-werk hoorde daarbij voor de ‘overzeese gebieden’.
Dat zorgde voor meer interesse in de uitzendingen van de binnenlandse televisie, met name het TV-journaal. Omdat zij zich ging ergeren aan het feit dat typisch vrouwelijke onderwerpen door mannen werden besproken, schreef ze aan het NTS-journaal dat ze vond dat die onderwerpen door een vrouw moesten worden gepresenteerd en dat zij die vrouw wel wilde zijn.
Het gevolg is bekend.

1965 – 1974
In 1965 maakte ze de overstap naar het TV-journaal.

Daarmee werd zij in brede kring bekend als de eerste vrouwelijke redacteur/verslaggever/nieuwslezer bij het NTS (later NOS) journaal.

  Vanwege haar duidelijke spraak ontving zij in 1966 de TV-prijs van de Vereniging van Slechthorenden uit handen van de voorzitter van deze vereniging in de uitzending van het programma Mies en Scene, van Mies Bouwman.
Een sieraad  met inscriptie.

Toen ze in 1967 ging trouwen, volgde automatisch het einde van haar dienstverband. In die tijd was het enige recht van een getrouwde vrouw: het aanrecht!. Het journaal kon haar nog niet missen dus bleef ze, nu weliswaar niet meer in vaste dienst. Toen haar dochter werd geboren in 1968 bleef ze nog een jaar als nieuwslezer bij het journaal.
In 1969 stopte ze echt bij het toen inmiddels NOS-journaal, toen ze in verwachting was van haar zoon. In de 70-er jaren heeft ze nog regelmatig meegewerkt aan programma’s van de KRO, NCRV, TROS, VPRO, Teleac en Schooltelevisie. Ook heeft zij geacteerd in diverse TV/series (o.a. Medisch Centrum West, Mijn broer en ik, Volk in opstand en Reagan) en in de bioscoopfilm ‘Drop out’ van Scorpio Films (Pim de la Parra en Wim Verstappen). Ook ging ze studeren voor logopediste.

1974 – 1991
In 1974 heeft zij zich -na de HBO-opleiding- gevestigd als logopediste. Daarnaast had zij inmiddels een eenmansbedrijf op het gebied van presentaties en audio/visuele producties.

Een belangrijke plaats werd, in voor- en najaar, ingenomen door modeshow-presentaties voor gerenommeerde modehuizen in het hele land.Dat heeft ze circa 35 jaar gedaan. Eugènie wist veel van mode en de ontwikkeling daarvan. Ze had zich, ooit als hobby, verdiept in Kostuumgeschiedenis.

1991 – heden
Na haar scheiding en haar tweede huwelijk is de logopedische praktijk beëindigd en is ze met haar tweede echtgenoot verder gegaan als directeur/eigenaar van het bedrijf Van der Aart & Herlaar, Organisatie en PRomotie. Na het overlijden van haar echtgenoot in 1999 is dit bedrijf opgeheven.
Daarna ging zij verder als ZZP-er met Eugènie Herlaar Presentaties tot eind 2022.
Niet meer fulltime hield ze zich bezig met zaalpresentaties, declamaties, en het geven van lezingen. Aan deze activiteiten kwam dus een einde. Ze is nu ‘met pensioen’.
Daarnaast is ze al een aantal jaren kunstzinnig bezig. Ze schildert en schrijft. Details daarover zijn te vinden via het blok ‘Art & Stories’.

Vrijwillige inzet
Ze was (en is nog) lokaal en landelijk als vrijwilliger betrokken bij diverse (vooral culturele) organisaties, veelal in bestuurlijke functies. In haar woonplaats Heerhugowaard werd ze voorzitter van de gemeentelijke Culturele Raad. Voor die betrokkenheid werd ze in april 1998 benoemd tot ‘Lid in de Orde van Oranje Nassau’ en werd ze Ereburger van Heerhugowaard in 2004. In maart 2008 ontving ze de Zilveren Reiger, de gemeentelijke speld van verdienste voor haar inzet op cultureel gebied, met name vanwege haar werkzaamheden voor en de organisatie van de Culturele Amateur Manifestatie (CAM), waarvan zij de oprichtster was. De CAM bestond toen 25 jaar.
Vanwege haar onvermoeibare doorzettingsvermogen en haar bijdrage aan steeds nieuwe activiteiten (zoals de mede oprichting van de Stichting Schrijvenswaard) werd ze, tot haar grote verrassing, eind april 2008 bevorderd tot ‘Ridder in de Orde van Oranje Nassau’.
Ze is erelid van diverse verenigingen.

In de loop van de jaren heeft Eugènie zich ingezet voor diverse organisaties, soms als adviseur, soms als bestuurslid.
Zo was ze van 2004 t/m 2014 Adviseur van de Stichting Koninklijk Apeldoorn, waarvoor ze actief betrokken was bij de samenstelling van 3 grote optochten gericht op onderwerpen die te maken hadden met herdenkingen van het Koninklijk Huis.
Ze nam tot 2016 als vrijwilligster deel aan de samenstelling van de jaarlijkse expositie van de Kunstparade in Heiloo, met name voor het onderdeel ‘Optreden van Dichters’.

Ze was ook betrokken bij:
Bot’s Waarderings Fonds
Het bedrijf Bot Bouw heeft in 1987 dit fonds gesticht. Vier commissieleden bepalen jaarlijks welke Heerhugowaarder gewaardeerd gaat worden voor zijn/haar inzet ten behoeve van de Heerhugowaardse samenleving. Er worden meestal 1 tot 3 personen/organisaties aangewezen. Eugènie maakte vanaf het begin deel uit van deze selectiecommissie. Voorjaar 2023 heeft ze afscheid genomen, na 35 jaar!
Stichting Miss IQ
Bij deze stichting is ze lid van het Comité van Aanbeveling. Ze adviseert actief het bestuur van de stichting op diverse terreinen. Deze stichting ondersteunt basisscholen van kansarme kinderen in achterstandswijken op Curaçao. (zie: www.stichtingmissiq.nl)
Comité Gouden Dagen – Heerhugowaard
Dit Comité houdt zich onder meer bezig met het vervullen van specifieke wensen van ouderen in Heerhugowaard. Eugènie was bestuurslid. Ook hiervan heeft ze in het voorjaar van 2023 afscheid genomen.
En verder…
…regelt ze samen met Lisette Hordijk en Leni Couvée de bijeenkomsten van de club van Media Meiden, dat is een groep van voormalige TV-presentatrices. Eugènie doet de administratie.
…voorts schrijft ze voor diverse organisaties en verenigingen belangeloos persberichten.
…was ze tot begin 2017 betrokken bij de organisatie van de kunst expositie en de gedichtenwedstrijd van de Stichting Bloeiend Zijpe in ’t Zand (zie www.bloeiendzijpe.nl) en de kunstexpositie van Fluwel’s Tulpenland in St. Maartenszee (zie www.fluwelstulpenland.nl).
…was ze initiatiefnemer en adviseur van het evenement: ‘Poëzie van het fantastische woord’ dat op 22 augustus 2015 in Heerhugowaard voor het eerst plaatsvond. Een groots opgezet evenement waarbij het publiek o.l.v. gidsen langs diverse locaties wandelde. Op die locaties lieten dichters fantasievol hun werk horen. Het was een zeer geslaagde gebeurtenis.  In 2016 vond deze wandeling nog eenmaal plaats met als thema: ‘Poëzie van het muzikale woord’.

Naast dit alles vindt ze tijd voor kinderen en kleinkinderen, ook voor vrienden, leest boeken, puzzelt graag (Sudoku/Doorloper), kijkt spaarzaam TV, en vooral… geniet ze van het leven.